Gemeenschap vereist toewijding. Alleen de Heilige Geest kan echte gemeenschap tussen gelovigen bewerkstelligen, maak wij kunnen het wel bevorderen door onze keuzes en toewijding. Het vraagt zowel Gods werk en onze inzet om een liefdevolle christelijke gemeenschap te creëren en in stand te houden. Als je genoeg hebt van onechte gemeenschap en toe bent aan échte, liefdevolle  gemeenschap, dan moet je een paar moeilijke keuzes maken en bereid zijn om risico's te nemen.   

Het ontwikkelen van gemeenschap vereist eerlijkheid. 
Je zult bereid moeten zijn om liefdevol de waarheid te spreken, ook als anderen iets negeren. Wij kunnen immers geen gemeenschap hebben zonder oprechtheid. Te veel kerkelijke gemeenschappen en groepen blijven oppervlakkig omdat de deelnemers bang zijn voor een conflict; iedereen kent de problemen, maar niemand durft het te benoemen. Openheid is geen vrijbrief om maar alles te zeggen, waar en wanneer je maar wilt. De Bijbels zegt dat een juiste plaats en tijd is voor alles. 

Het ontwikkelen van gemeenschap vereist ootmoed. 
Hoogmoed, eigenwaan, eigenwijsheid en trots kunnen gemeenschappen sneller vernietigen dan wat dan ook. Trots bouwt muren tussen mensen; ootmoed bouwt bruggen. Je kunt ootmoed op een hele praktische manier ontwikkelen: door jouw zwakheden toe te geven, geduldig te zijn als het om iemand anders z'n zwakheden gaat en door open te staan voor terechtwijzing. Ootmoed bestaat niet uit het minder vàn jezelf denken, maar minder áán jezelf denken. 

Het ontwikkelen van gemeenschap vereist hoffelijkheid.
Hoffelijkheid is elkaars verschillen respecteren, rekening houden met elkaars gevoelens en geduldig zijn met mensen die ons irriteren. In een gezin is acceptatie gebaseerd op het feit dat we bij elkaar horen. Wij beschermen en verdedigen familie. Gemeenschap heeft niet te maken met het feit dat we allemaal hetzelfde zijn, maar het feit dat we allemaal kinderen van God zijn. 

De sleutel tot hoffelijkheid is begrijpen wat mensen beweegt. Als je begrijpt wat ze meegemaakt hebben, zal je meer begrip voor hen hebben. Ook betekent hoffelijkheid dat je de twijfels van iemand niet kleineert of wegwuift. Echte gemeenschap komt tot stand als mensen weten dat het veilig is om hun emoties en vragen te kunnen delen zonder daarop veroordeeld te worden. 

Het ontwikkelen van gemeenschap vereist vertrouwelijkheid. 

Mensen zullen alleen écht open durven zijn en hun diepste pijn en behoeften te delen als er sprake is van een veilige omgeving. Daarvoor is het cruciaal dat alles wat binnen die groep besproken wordt, dáár blijft. De groep mag meedenken en meeleven, maar niet erover roddelen.

Het ontwikkelen van gemeenschap vereist regelmaat. 
Om samen een band op te kunnen bouwen, moet er sprake zijn van regelmatig contact. Je bereikt geen gemeenschap door alleen contact te hebben als het toevallig uitkomt, maar door het besef en de overtuiging dat die gemeenschap nodig is voor jouw geestelijk welzijn. Het onderhouden van relaties verlangt dat we daar tijd in investeren. Misschien is de gemeenschap in veel kerken wel zo oppervlakkig omdat we onvoldoende tijd samen door brengen én de tijd die we wel samen doorbrengen wordt gevuld door naar slechts één persoon te luisteren. 

Belangrijke vraag:

Hoe kan ik vandaag nog een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kenmerken van echt gemeenschap in mijn gemeente?